Krótkie wprowadzenie do tego archiwum
Trybunał Wojenny w Norymberdze był częścią wspólnych wysiłków rządów Stanów Zjednoczonych i innych krajów alianckich, mających na celu określić, kto odpowiada za drugą wojnę światową i zażądać wyjaśnień od tych, którzy popełnili zbrodnie przeciwko ludzkości.
W latach 1945 i 1948 w niemieckiej Norymberdze, w tamtejszym Pałacu Sprawiedliwości, odbyło się kilkanaście rozpraw sądowych – stąd nazwa Trybunału.
Trybunał przeprowadził łącznie 13 procesów. Pierwszy z nich, przeciwko „głównym zbrodniarzom wojennym”, nosił nazwę: „USA, Francja, Zjednoczone Królestwo i ZSRR przeciw Hermannowi Goeringowi i innym”. Proces ten odbywał się w latach 1945—1946 i zakończył się karami długoletniego więzienia lub śmierci wobec większości sprawców.
Co ciekawe, był to pierwszy proces przeciwko politycznym i wojskowym figurantom reżimu nazistowskiego, który został ogólnie opisywamy jako „Trybunał Norymberski”. Jest to jednak historycznie nieścisłe. Co więcej, odwróciło to uwagę od prawdziwych zbrodniarzy wojennych, którzy – dzięki swojej potędze ekonomicznej – sfinansowali powstanie nazistów i przygotowania do drugiej wojny światowej.
Niesławni dyrektorzy IG Farben
Fritz ter Meer (1884-1967)
- Członek komitetu wykonawczego IG FARBEN w latach 1926-1945, członek komitetu pracy i komitetu technicznego, dyrektor sekcji II.
- 1943 – pełnomocnik Rzeszy we Włoszech do spraw uzbrojenia i produkcji wojennej, główny specjalista ekonomiczno-militarny odpowiedzialny za Auschwitz.
- 1948 – uznany za winnego “grabieży” i “zniewolenia” i skazany na siedem lat pozbawienia wolności. Wypuszczony na wolność w 1952 r.
- 1955 – członek zarządu Bayer.
- 1956-1964 – przewodniczący zarządu Bayer; przewodniczący zarządu Th. Goldschmidt AG; zastępca przewodniczącego zarządu Commerzbank i Bank-Association AG, członek zarządu Waggonfabrik Uerdingen, Duesseldorfer Waggonfabrik AG, Związku Banków West Germany AG oraz United Industrial Enterprises AG (VIAG).
Otto Ambros (1901-1990)
- Członek komitetu wykonawczego IG FARBEN w latach 1938-1945, członek komisji chemicznej i przewodniczący komisji K (do spraw środków chemicznych) oraz specjalnych doradców wydziału Kraucha F+E do spraw planu czteroletniego; dyrektor komisji specjalnej C (do spraw środków chemicznych), głównej komisji do spraw prochów i materiałów wybuchowych w Biurze ds. Uzbrojenia; czołowy przedstawiciel przemysłu zbrojeniowego.
- Odpowiedzialny za wybór lokalizacji, planowanie i budowę IG Auschwitz jako kierownik operacyjny. Dyrektor Buna-Works do spraw produkcji paliw syntetycznych.
- 1945 – otrzymuje Krzyż Rycerski i Order Zasługi.
- 1948 – uznany za winnego “zniewolenia” i skazany na osiem lat pozbawienia wolności.
- Wypuszczony na wolność w 1952 r.
- Od 1954 r. przewodniczący, zastępca przewodniczącego i członek zarządów: Chemie Grünenthal, Pintsch Bamag AG, Knoll AG, Feldmühle Papier- und Zellstoffwerke, Telefunken GmbH, Grünzweig & Hartmann, Internationale Galalithgesellschaft, Berliner Handelsgesellschaft, Süddeutsche Kalkstickstoffwerke, Vereinigte Industrieunternehmungen (VIAG) z filiami Scholven-Chemie i Phenol-Chemie; doradca F. K. Flick oraz amerykańskiego przemysłowca J. P. Grace; na początku lat 1980. uwikłany w tzw. skandal Flicka.
Hermann Schmitz (1881-1960)
- Członek komitetu wykonawczego IG FARBEN w latach 1926-1935, przewodniczący zarządu w latach 1935-1945 i dyrektor finansowy IG.
- Zwierzchnik gospodarki zbrojeniowej, członek partii nazistowskiej (NSDAP).
- 1941 – Order Zasługi pierwszej klasy.
- 1948 – uznany za winnego “grabieży” i skazany na cztery lata więzienia. Wypuszczony na wolność w 1950 r.
- 1952 – członek zarządu niemieckiego banku Berlin West.
- 1956 – honorowy przewodniczący zarządu kopalni stali Rheinish.
Fritz Gajewski (1888-1962)
- Członek komitetu wykonawczego IG FARBEN w latach 1931-1945, przewodniczący sekcji III (kontakt z Dynamite Nobel).
- W Norymberdze uznany za “niewinnego” w stosunku do wszystkich postawionych mu zarzutów.
- 1949 – dyrektor, od 1952 przewodniczący zarządu Dynamite Nobel AG.
- 1953 – Order Zasługi Federalnej Republiki Niemiec.
- 1957 – przechodzi na emeryturę, honorowy przewodniczący zarządu Dynamite Nobel AG, przewodniczący zarządu Genschow & Co. oraz Chemie-Verwaltungs AG, członek zarządu Huels AG oraz kopalni Gelsenkirchener.
Heinrich Buetefisch (1894-1969)
- Członek komitetu wykonawczego IG FARBEN w latach 1934-1945, zastępca przewodniczącego sekcji I, dyrektor syntezy benzyny w IG Auschwitz.
- 1932 – (razem z Gattineau) odbył rozmowę z Hitlerem, w wyniku której sformułowano tzw. pakt benzynowy.
- 1936 – współpracowanik Kraucha podczas planu czteroletniego jako przedstawiciel produkcji ropy w Ministerstwie Zbrojeniowym.
- SS Obersturmbannführer, czołowy przedstawiciel przemysłu zbrojeniowego, nagrodzony krzyżem "przywódcy SS przyjaciela Rzeszy".
- 1948 – uznany za winnego "zniewolenia" i skazany na sześć lat pozbawienia wolności.
- Wypuszczony na wolność w 1951 r.
- 1952 – członek zarządu nadzorczego m.in. Ruhr-Chemie i Kohle-Öl-Chemie.
- 1964 – Order Zasługi Republiki Federalnej Niemiec. Nagrodę tę po szesnastu dniach cofnięto wskutek gwałtownych protestów.
Friedrich Jaehne (1879-1965)
- Członek komitetu wykonawczego IG FARBEN w latach 1934-1945, główny inżynier IG, zastępca dyrektora BG Central Rhine/Maingau.
- 1943 – szef gospodarki zbrojeniowej, Order Zasługi pierwszej klasy.
- 1948 – uznany za winnego “grabieży” i skazany na 18 miesięcy pozbawienia wolności.
- 1955 – członek rady nadzorczej "nowego" Farbwerke Hoechst. W tym samym roku wyniesiony do rangi prezesa rady nadzorczej. Karl Winnacker powiedział: "Wydane prawo likwidacyjne uwolniło nas od wszelkich przepisów, które nas przedtem dyskryminowały. Mogliśmy więc dodać do rady nadzorczej Friedricha Jaehne, głównego inżyniera byłego IG. Przewodniczył on tej komisji aż do 1963 r. W 1945 r. nikt z nas by nie pomyślał, że my obaj moglibyśmy współpracować jako zwierzchnicy naszej firmy".
- Prezes rady nadzorczej Alfreds Messer GmbH (później Messer Griesheim), członek rady nadzorczej Linde.
- 1959 – Dr. Ing. E.h. TH Munich.
- 1962 – Otrzymuje medal zasługi Bawarii, honorowy senator TH Munich, Order Zasługi Republiki Federalnej Niemiec.
Carl Krauch (1887-1968)
- Członek komitetu wykonawczego IG FARBEN w latach 1926-1940, prezes zarządu w latach 1940-1945, dyrektor centrum koordynacji W, dyrektor biura gospodarki Rzeszy, pełnomocnik do spraw specjalnych w sektorze produkcji chemicznej, czołowy przedstawiciel przemysłu zbrojeniowego.
- 1943 – Krzyż Rycerski za Zasługi Wojenne.
- 1948 – uznany za winnego “zniewolenia” i skazany na sześć lat więzienia. Wypuszczony na wolność w 1950 r.
- 1955 – członek zarządu Huels GmbH. W 1956 w sprawie sądowej Frankfurt Auschwitz, opisując więźniów Auschwitz-Monowitz, powiedział m.in.: "To były zazwyczaj elementy antyspołeczne, tzw. więźniowie polityczni".
Carl Wurster (1900-1974)
- Członek komitetu wykonawczego IG FARBEN w latach 1938-1945, dyrektor BG Upper Rhine, członek zarządu DEGESCH.
- Zwierzchnik gospodarki zbrojeniowej i członek komisji doradczej Rzeszy w Izbie Gospodarki.
- 1945 – Krzyż Rycerski za Zasługi Wojenne.
- W Norymberdze uznany za “niewinnego” w stosunku do wszystkich zarzutów.
- 1952 – prezes zarządu "nowego" BASF, prezes zarządu Duisburger Kupferhuette oraz Robert Bosch AG, członek zarządu Augusts Viktoria, Buna-Werke Huels GmbH, Süddeutschen Bank, Deutschen Bank, Vereinigten Glanzstoff, BBC, Allianz i Degussa.
- 1965 – przechodzi na emeryturę jako prezes zarządu BASF.
- 1952 – profesor honorowy Uniwersytetu w Heidelbergu, doktor honorowy Uniwersytetu w Tybindze.
- 1953 – Dr. Ing. E.h. TH Munich.
- 1955 – Order Zasługi Federalnej Republiki Niemiec, order zasługi Bayer.
- 1960 – Doktorat honorowy Uniwerystetu w Mannheim, senator honorowy Uniwersytetów w Mainz, Karlsruhe i Tybindze, honorowy obywatel Uniwersytetu w Sztuttgarcie, honorowy obywatel miasta Ludwigshafen,
- 1967 – Nagroda Schillera od miasta Mannheim, prezes fundacji przemysłu chemicznego, zastępca przewodniczącego Niemieckiego Stowarzyszenia Chemików im. Maxa-Plancka.
